Aranżacja obiektu powstawała stopniowo i nieustannie ewoluowała w wyniku wspólnych dyskusji i rozważań projektantki Doroty Urbańczyk  Wójtowicz z inwestorem. W projekcie od początku pojawiały się motywy zaczerpnięte bezpośrednio z twórczości Dalego – na suficie umieściliśmy kopię obrazu Miód jest słodszy niż krew, szklane balustrady zostały ozdobione wędrującymi mrówkami, tak charakterystycznymi dla artysty, a nad dekoracyjnymi, niklowanymi drzwiami, pojawił się medalion ze szkicem rowerzysty. Ponadto, na ścianach zawiesiliśmy kopie niektórych obrazów oraz wizerunek samego Salvadora.
Punktem kulminacyjnym we wnętrzu było wprowadzenie surowej konstrukcji stalowej, w charakterze loftowym, wznoszącej się nad częścią sali. Pierwotnie miał to być podest dla muzyków, lecz finalnie, ze względów akustycznych, przestrzeń została przeznaczona dla gości.